2015-07-18 Hřensko - Przełom rzeki Kamienice - Brama Pravčicka => czyli tzw. "Czeski Raj"

Hellooo!! Siemanko!! Witamy po kolejnej dłuższej przerwie :) Mamy dla Was kolejną wycieczkę jednodniową. Myślimy, że jeśli ktoś nie był to na pewno będzie chciał zobaczyć i się zainteresuje...

Chcemy Was zabrać na spacer wzdłuż Kanionu rzeki Kamienice do Bramy Pravčickiej. Jest to najbardziej znana oraz najczęściej podziwiana formacja skalna Szwajcarii Czeskiej oraz symbol cełego terenu.

Ale może na początek o samej miejscowości Miejscowość położona jest w północnych Czechach na granicy czesko-niemieckiej, około 12 km na północ od miasta Děčín, przy ujściu rzeki Kamienice do Łaby. Leży u podnóża pasma Děčínská vrchovina, na wysokości od 115 m n.p.m. Położona jest między obszarem chronionego krajobrazu Łabskie Piaskowce (czes.: Labské pískovce) po południowej stronie, a Parkiem Narodowym Czeska Szwajcaria (czes.: České Švýcarsko) po stronie północnej.

Miejscowość rozciągnięta jest wzdłuż drogi i rzeki Kamienice. Położona w ciasnym, skalnym kanionie, którego skalne ściany górują nad miejscowością na kilkadziesiąt metrów. Charakteryzuje się wąską i skupioną zabudową budynków po obu stronach rzeki i drogi, wciśniętych w skalne wnęki w pionowych ścianach wąwozu. Powierzchnia miejscowości wynosi 19,88 km², zamieszkuje w niej niewiele ponad 360 mieszkańców. Miejscowość jest końcową stacją transportu wodnego na Łabie na terenie Czech. Na prawym brzegu Łaby znajdowało się czesko-niemieckie drogowe przejście graniczne pomiędzy Schmilka a Hřensko.

Pierwotnie była to mała osada flisaków i i drwali, w której znajdowały się magazyny drewna, które stanowiło podstawowe dobro tej okolicy. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1475 r. Odnotowano w niej istnienie karczmy związanej ze spławem drewna. Z początkiem XVI wieku nastąpiło dalsze osadnictwo ludności, trudniącej się wyrębem i spławem drewna. W tym okresie właścicielami miejscowości byli Salhasenové, po ich zadłużeniu i bankructwie, w 1612 roku Hřensko nabył Jan z Vartemberka, a od 1664 r. właścicielami wsi byli Clary-Aldringenowie. Po śmierci generała Jana Aldringena majątek rozdzielony został między potomstwo, co sprawiło, że obywatele Hřenska należeli pod czterech właścicieli. W XVII wieku Hřensko stało się ważnym ośrodkiem przerobu drewna. W początkach XVIII wieku pracowały tu cztery tartaki, jeden z nich w 1892 roku w czasie epidemii cholery został zamieniony na szpital.

Pierwsi turyści pojawili się w Hřensku w XIX wieku. Przyciągał ich uroczy i romantyczny krajobraz, który stał się wielką atrakcją i drugim dobrem tej okolicy. Działalność zarobkową w ruchu turystycznym zapoczątkował Clary-Aldringen, lecz komercyjną działalność turystyczną w okolicy Hřenska rozwinęła rodzina Thunów, która w 1826 r. wydała pierwszy przewodnik po okolicy. W latach 30. XIX wieku, w odpowiedzi na działalność Thunów, rodzina Clary-Aldrigenów dokonała przebudowy dróg z Hřenska do Bramy Pravčickiej, wspierała budowę hoteli, pensjonatów i gościńców. W 1879 r. w Hřensku i Vysokiej Lípie, na wzór towarzystw alpejskich, powstały oddziały Towarzystwa Górskiego Szwajcarii Czeskiej (niem.Gebirgsverein für die Böhmische Schweiz). Grupa hřenska liczyła 92 członków, a jej przewodniczącym był Anton Clary. Członkowie towarzystwa budowali szlaki, mostki, schrony turystyczne i wieże widokowe, stawiali ławki, poręcze, drogowskazy, wyznaczali szlaki turystyczne, wydawali druki szkoleniowe, organizowali spotkania i wycieczki. W 1884 r. udostępniono do zwiedzania atrakcyjne wąwozy. Powstała firma Gustav Kreibich zajmująca się sprzedażą kart pocztowych i fotografii Hřenska. W późniejszym okresie mieszkańcy trudnili się tkactwem, wyrobem sukna, obróbką drewna, wyrobem szkła i tabaki oraz transportem soli. W XIX wieku jedynym zakładem przemysłowym była fabryka chemiczna wyrabiająca farby do farbowania wełny, lnu i jedwabiu, którą przemieniono na zakład produkcji nici, funkcjonujący do 1945 r. Obecnie Hřensko jest znaną miejscowością turystyczną i rekreacyjno-wypoczynkową.

A teraz trochę o Bramie Pravčickiej, która jest celem naszej dzisiejszej wycieczki. Jest największą naturalną bramą skalną na naszym kontynencie, narodowy zabytek przyrody. Jest efektem ponad milion lat trwającego wietrzenia w mniej odpornej części masywu skalnego, tworzonego paskowcowymi kamieniami ciosanymi starości turońskiej. Dno Prawczickiej bramy położone jest w wysokości 415 m n.p.m. Jej wymiary są godne szacunku – rozpiętość obłąka przy dnie 26,5 m, wysokość otworu 16 m , szerokość 7-8 m oraz minimalna grubość 3 m. Wierzchołowa równina bramy leży około 21 m nad jej dnem. Ponieważ bardzo duża zwiedzalność zagrażała bramę, został wstęp na most skalny w roku 1980 zamknięty, zaś piaskowcowa formacja umocniona specialną mieszanką z dodatkiem żywicy. Dostępne jednak zostały panoramy skalne w jej bezpośredniej okolicy, skąd nastala się przepiękny widok nie tylko na bramę, lecz także na kolejne dominanty Szwajcarii Czeskiej i Saskiej. W miejscu pierwotnej chaty z kory dębowej, która oferowała tylko proste posiłki, w roku 1881 Clary-Aldringenowie kazali wybudować malowniczy zameczek wycieczkowy Sokole gniazdo z restauracją, prawie nalepione na piaskowcową ścianę skalną. Jednak był on przeznaczony tylko dla wybitnych gości. Do dziś w tym obiekcie dochowały się pierwotne wnęrza, w pierwszym piętrze zaplanowano wybudowanie muzeum Szwajcarii Czeskiej.

Poniżej prezentujemy dalsze zdjęcia z naszej wycieczki...

Na koniec Wrzucamy wam jeszcze mapki ze szlakami...