Siódmego (ostaniego) idziemy na do Schroniska "Ornak" i nad Smreczyński Staw. Wycieczkę rozpoczynamy w Kirach, dokąd można dojechać zarówno busem, jak i prywatnym samochodem. Od początku do końca idziemy szerokim zielonym szlakiem.
Dolina Kościeliska to jedna z najpopularniejszych dolin w polskich Tatrach - nic dziwnego, już na samym początku jest bardzo widokowa. Zachęcamy Was do wspólnych rodzinnych spacerów. Zajdziecie tu piękne widoki, polany oraz jaskinie. Dolina Kościeliska ma kształt długiego wąwozu, którego skały w kilku miejscach zbliżają się do siebie tworząc tzw. bramy.
Po około 3,5 godzinach spokojnego spaceru, podziwiając widoki dochodzimy do Schroniska "Ornak".
Schronisko zostało wybudowane w latach 1947–48 w stylu zakopiańskim i stanowi własność PTTK. Wybudowano je w zastępstwie dawnego schroniska na Hali Pysznej, które w czasie II wojny światowej zostało spalone przez Niemców. W 1973 r. nadano mu imię prof. Walerego Goetla. Schronisko jest otoczone kompleksem leśnym, który jest obszarem ochrony ścisłej. Schronisko posiada 49 miejsc noclegowych w pokojach od 2- do 8-osobowych. Z okien schroniska rozpościerają się widoki na Kominiarski Wierch, Bystrą, Błyszcz. W schronisku znajduje się sala jadalna, bufet oraz kuchnia.
Po małej przerwie przy schronisku idziemy czarnym szlakiem nad Smreczyński staw. Trasa lekka i przyjemna. Czas przejścia zajmuje nam 30 minut.
Staw znajduje się w górnej części Doliny Kościeliskiej, u wylotu Doliny Pyszniańskiej i Hali Smreczyny, na wysokości 1226 m. Powstał w zagłębieniu między morenami dwóch lodowców. Średnia głębokość – 1,8 m, głębokość maksymalna – 5,3 m, powierzchnia – 0,75 ha, pojemność – 13 540 m³. Przeźroczystość wody wynosi zaledwie 1,5–2 m.
Otoczony jest lasem, ponad którym widoczne są szczyty: Smreczyński Wierch (2086 m n.p.m.), Kamienista (2126 m), Błyszcz (2158 m), zbocza Starorobociańskiego Wierchu (2178 m), przez które przebiega granica polsko-słowacka. Blisko stawu są dwie zarastające leśne polany: Wyżnia i Niżnia Smreczyńska.
Tam zrobiliśmy też krótką przerwę i wracamy ta samą drogą. Najpierw czarnym szlakiem a potem zielonym.
Kolejna trasa, którą polecamy :) Jesteśmy zadowoleni. Niestety czas urlopu się kończy i jutro trzeba wracać do domu.
