Dzień po "Międzynardowej Sztafecie Turystycznej" poszliśmy na kolejną wycieczkę z cyklu "Nie siedź w domu, chodź z nami". Trasa liczyła 12 km. Prowadziła z Barcikowic przez Czasław i Ługi do Niedoradza. Możną ją zaliczyć do kolejnej wycieczki z grzybobraniem.
Starujemy w Barcikowicach. Jest to mała miejscowość nie daleko koło Zielonej Góry. Wysiadamy na pętli MZK i ruszamy lasem w kierunku wsi Czasław.
-01.jpg)
W XIX wieku w miejscowościach, których mieszkańców, zarówno katolików i protestantów, nie stać było na budowę świątyń wznoszono dzwonnice. Najczęściej stawiano je na miejscowych cmentarzach lub w centrum wsi. Dzwony towarzyszyły mieszkańcom tych wsi przy różnych okazjach. Prócz funkcji sakralnych (z okazji świąt, wesel, pogrzebów), dzwoniły podczas uroczystości państwowych, służyły także straży pożarnej. W kilku miejscowościach dzwonnice powstawały ze wspólnej inicjatywy katolików i protestantów i zawieszano na nich dwa dzwony. Z kilku wzniesionych w tym czasie dzwon¬nic zachowały się budowle drewniane w Kiełczu i Stanach oraz murowane w Czasławiu i Bobrownikach (wzniesiona w 1876 r.).
Świątynię z kamienia i rudy darniowej wzniesiono zapewne w końcu XIII w. Składała się z nawy i prostokątnego prezbiterium, do którego od północy dobudowano zakrystię. Pierwsze wzmianki o miejscowym proboszczu pochodzą z 1376 r. Około 1411 r. świątynię przebudowano, jednak zakres tych prac jest nieznany. W czasach nowożytnych parafia została zlikwidowana i kościół był filią parafii w Otyniu. Ponowne erygowanie parafii nastąpiło w 1854 r. W XVI stuleciu kościół przejęli luteranie. Ponowne objęcie przez katolików nastąpiło po 1649 r., kiedy majątek otyński stał się własnością jezuitów. W 1749 r. zakonnicy przeprowadzili remont kościoła. Pod ich patronatem świątynia pozostawała do lat 70. XVIII stulecia. W połowie XIX w. kościół otrzymał trzy dzwony (1865 r.), które zawieszono na drewnianej dzwonnicy. Konstrukcję w 1904 r. rozebrano ze względu na zły stan tech-niczny. W latach 1937-1938 do zachodniej części nawy dobudowano wieżę z bocznymi przybudówkami i kruchtą. Zarówno budulcem, jak i stylem nawiązuje ona do pierwotnego gotyckiego stylu kościoła. Na wieży zamontowano zegar. W końcu XX w. kościół był remontowany.
W Ługach robimy sobie kolejną małą przerwę na coś do zjedzenia oraz picia i idziemy dalej do Niedoradza... Stamtąd jedziemy pociągiem do Zielonej Góry ;)
Po drodze jeszcze jedna mała przerwa i oczywiście zbieranie grzybków ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz