Tym razem samochód zostawiamy na parkingu w Sobótce niedaleko "Domu Turysty pod Wieżycą". Swoją wędrówkę zaczynamy żółtym szlakiem przez Wieżycę na Ślężę. Potem schodzimy też żółtym szlakiem na "Przełęcz Tąpadła". A stamtąd przez "Rozdroże Holtei'a" czarnym szlakiem do "Domu Turysty pod Wieżycą". Taki spacerowy szlak :)
Kilka fotek przy "Domu Turysty pod Wieżycą" i wchodzimy na szlak...
Wieża Bismarcka na Wieżycy (według oficjalnej terminologii w Sobótce – Bismarckturm Zobten) – jest jedną ze 172 zachowanych na całym świecie wież Bismarcka. Obecnie jest dostępna do zwiedzania.
Wieża powstała z inicjatywy Wrocławskiego Zrzeszenia Studentów. Do realizacji wybrano projekt Zmierzch Bogów autorstwa Wilhelma Kreisa. Kamień węgielny położono 13 maja 1906 roku. 21 czerwca 1907 roku odbyło się uroczyste otwarcie wieży i przekazanie jej władzom Sobótki przez Akademicki Związek Gimnastyczny Suevia. W 1992 roku z inicjatywy mieszkańców Sobótki została odnowiona.
Dane techniczne:
- wysokość: 15 metrów
- liczba schodów: 60
- wykonanie: granit pochodzący ze Ślęży, misa ogniowa na szczycie (obecnie nie istnieje)
- koszt: 40 000 marek
źródło: "https://pl.wikipedia.org"
Pamiątkowa fotka i ruszamy dalej trzymając się żółtego szlaku...
I jesteśmy na szczycie...
Góra Ślęża (dawniej także nazywana Sobótką, niem. Zobtenberg - Góra Sobótka) – jest najwyższym szczytem Masywu Ślęży.
Nazwa góry pochodzi prawdopodobnie od starosłowiańskiego wyrazu ślęg ("wilgoć, mokrość, mokra pogoda, błoto"), który oznacza miejsca podmokłe i spowite często mgłą. Słowo ślęg ma związek z panującym tutaj swoistym klimatem. Odosobnienie masywu, przy znacznych różnicach wysokości względnej (ok. 500 m) spowodowało, że klimat charakteryzuje się stosunkowo dużą ilością opadów.
Od słowa ślęg miały wziąć swe nazwy: rzeka Ślęza (płynąca przez rozległe mokradła), góra Ślęża (wilgotność masywu), plemię Ślężanie oraz w dalszej przyszłości wzięła się stąd nazwa całej krainy, Śląsk.
Piękna na tle pogodnego nieba, straszna w czasie burz była w dawnych wiekach miejscem pogańskiego kultu religijnego miejscowych plemion, uznawana za "siedzibę bogów" - Śląski Olimp. Początki kultu sięgają epoki brązu (700 r. p.n.e.), a upadek przypada na początki chrystianizacji tych obszarów w X i XI w. Rozkwit sanktuarium związany był z osadnictwem celtyckich Bojów. Pod koniec IV w. p.n.e. grupy Bojów założyły sanktuarium na górze Ślęży. Ośrodek kultu na Ślęży poświęcony był przede wszystkim bóstwu słonecznemu - kult solarny. Pozostałością tamtych czasów jest wiele rzeźb kultowych i równie tajemniczych kamiennych wałów usypanych wokół szczytów Ślęży, Raduni i Wieżycy.
Góra Ślęża jeszcze w XI w. słynęła z pogańskich praktyk religijnych. Jednym z nich było starosłowiańskie święto Kupały, święto radości i pojednania, którego centralnym punktem jest palenie ogniska zwanego Sobótką, związana jest z Górą Ślężą, obchodzone w okresie najdłuższego dnia, znane jeszcze dziś w Polsce pod nazwą "Sobótki".
Ślężanie, plemię przybyłe w okresie wędrówki ludów (375 - 700 r. n.e.) zamieszkujące terytorium wokół góry Ślęży (ich ośrodek kultu religijnego) oraz nad rzeką Ślęzą (o etymologii wspólnej ze Ślężą). Nazwa plemienia pochodzi właśnie od nazwy góry i rzeki. Nazwa plemienia Ślężan została rozciągnięta na inne nadodrzańskie plemienia. W ten sposób w XII wieku ustaliła się jedna wywodząca się od plemienia Ślężan nazwa dla całego regionu, Śląsk. Nazwa krainy historycznej Śląsk pochodzi zatem od góry Ślęży i rzeki Ślęzy.
Dzisiaj Ślęża jest miejscem masowo odwiedzanym przez cały rok, stanowiąc doskonały punkt widokowy na Sudety (zwłaszcza Gór Sowich) i Nizinę Śląską z pobliskim Jeziorem Mietkowskim i nieco odleglejszym Wrocławiem.
źródło:"http://www.sleza.sobotka.net/"
Po dłuższym odpoczynku, posileniu się i zwiedzaniu ruszamy dalej. Kierunek "Przełęcz Tąpadła"...
Na "Przełęczy Tąpadła" robimy kolejną dłuższą przerwę na kawę, herbatę i ciasto...
Ruszamy czarnym szlakiem do "Domu Turysty po wieżycą"...
Po dojściu do auta, chcemy zobaczyć jeszcze bardzo ładną Kaplice w Sulistrowiczkach. No to jedziemy...
Kaplica została zaprojektowana na siedmiokącie foremnym, wykonana z drewna świerkowego, na podmurówce granitowej. Bardzo oryginalna i bogata więźba dachowa w kształcie gwiazdy siedmioramiennej oraz sklepienie nawiązują do siedmiu darów Ducha Świętego. Wystrój Kaplicy nawiązuje do wierzeń naszych słowiańskich przodków. Ołtarz tego oryginalnego architektonicznie sanktuarium podtrzymywany jest przez dwa kultowe niedźwiedzie wykonane z miejscowego granitu i nawiązuje do kultu żyjących tu plemion pogańskich, jako symbol siły i potęgi Boga. Warto zwrócić uwagę na witraże, które zdobią wizerunki roslin chronionych z pobliskiego rezerwatu "Łąka Sulistrowicka". Na zewnątrz przed kościołem - marmurowana figurka Matki Bożej Dobrej Rady Wędrującej.
I tak minął kolejny dzień na wędrowaniu i zwiedzaniu :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz