Na początek zatrzymujemy się jeszcze w Jagniątkowie, żeby oglądnąć kościółek...
Budowę kościoła w Jagniątkowie rozpoczęto w 1980 r., a zakończono poświęceniem go przez ks. biskupa Tadeusza Rybaka 4 sierpnia 1985 r. Dnia 29 czerwca została erygowana parafia pw. Miłosierdzia Bożego. Pierwszym proboszczem został ks. Marian Matula, bardziej znany jako ks. Kubek, który kierował parafią jagniątkowską do 2001 r., kiedy ze względów zdrowotnych został odwołany przez biskupa legnickiego.
Kościół w Jagniątkowie jest jednym z najlepiej zaprojektowanych i wykonanych na Dolnym Śląsku obiektów sakralnych nawiązujących do form podhalańskich.
Po oglądnięciu kościoła jedziemy do Szklarskiej Poręby. Tam idziemy na wodospad szklarki a potem na skałkę "Chybotek" i na końcu punkt widokowy...
Wodospad Szklarki (niem. Kochelfall) – drugi co do wysokości, po Wodospadzie Kamieńczyka (27 m wysokości) wodospad w polskich Karkonoszach, położony na wysokości 525 m n.p.m.
Wodospad Szklarki usytuowany jest na wysokości 520 m n.p.m. i ma 13,3 m wysokości. Jego wody spadają szeroką kaskadą, charakterystycznie zwężającą się ku dołowi i skręcającą spiralnie, gdzie tworzy kocioł eworsyjny. Wodospad oraz jego otoczenie stanowią enklawę Karkonoskiego Parku Narodowego. Do wodospadu od parkingu prowadzi szeroka dróżka kończąca się platformą widokową. Wejście na teren Parku Narodowego jest płatne. Wodospad dostępny jest dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach.
Z lewej strony wodospadu znajdują się marmity czyli zagłębienia w dnie powstałe w wyniku eworsji.
Po raz pierwszy wodospad opisano w średniowieczu, często uwieczniano go na obrazach i rycinach. W 1868 roku przy wodospadzie powstała gospoda, obecne schronisko „Kochanówka”. W XIX w. jedną z atrakcji była możliwość regulowania przepływu wody, która napływała do wodospadu, a następnie spuszczanie jej.
źródło: "https://pl.wikipedia.org/"
Legenda o wodospadzie Szklarki
Dawno, dawno temu, nieopodal Szklarskiej Poręby, mieszkał smok. Choć sam nie zbliżał się do ludzi, omijano go szerokim łukiem. Stwór żywił się głównie rybami, które trafiały do jego paszczy w czasie picia wody z rzeki nazywanej przez wszystkich Kamienną.
W tym samym czasie nieopodal mieszkał szklarz, który był tak dobry w swoim fachu, że zaczęto mówić na niego Śklarz. Jego córkę nazwano zaś Śklarką i gdy się o nich mówiło, wszyscy wiedzieli o kogo chodzi. Dziewczynka była bardzo ciekawa świata i często wychodziła na leśne spacery. Pewnego dnia spotkała siedzącego przy potoku Ducha Gór. Rozpoznawszy go, przywitała się i usiadła obok, a widząc jego strapioną minę, postanowiła go rozweselić. Ponury Liczyrzepa szybko zapałał do niej sympatią.
Duch Gór i Śklarka spotkali się jeszcze przypadkiem kilka razy, aż któregoś dnia przyprowadził ziewczynce ranną sarenkę. Zwierzątko miało złamaną nóżkę więc Śklarka zaopiekowała się nim. A gdy wyzdrowiało, odprowadziła je do iczyrzepy. Nie chciała przy tym żadnej nagrody i ta skromność bardzo spodobała się władcy Karkonoszy. Jednak sarenka tak polubiła swoją opiekunkę, że natychmiast pobiegła za nią. Szły przez dłuższą chwilę razem, a potem sarna nagle skręciła w stronę Kamiennej, płynącej tam głęboką doliną. Śklarka ruszyła za nią, a Liczyrzepa zdał sobie sprawę, że obie zmierzają prosto w stronę legowiska smoka. Ruszył biegiem za nimi, ale liczne krzaki utrudniały mu bieg i wkrótce stracił je z oczu.
Chciał zawołać dziewczynkę, ale w tej samej chwili dostrzegł stwora, zmierzającego prosto na Śklarkę. Przeraził się, że bestia zrobi dziewczynce krzywdę, złapał więc kamień i rzucił, celując prosto w głowę smoka. Chybił jednak i kamień spadł w sam środek potoku. Kamienne dno pękło pod wpływem potężnego uderzenia tworząc urwisko, w które spadłą przerażona Śklarka. Liczyrzepa dobiegł do urwiska i zobaczył, że spływająca woda utworzyła wodospad, obok którego leżała martwa dziewczyna.
Zrozpaczony Duch Gór odniósł ciało dziewczynki do jej ojca, a ludzie na pamiątkę nazwali powstały tamtego dnia wodospad Śklarką. Z czasem tą ludową nazwę zmieniono na Szklarkę i tak już pozostało.
źródło: "Legenda pochodzi z książki Urszuli i Aleksandra Wiącków „Legendy Karkonoszy i Okolic”, wydanej w roku 1984 przez Wojewódzki Dom Kultury w Jeleniej Górze."
Schronisko PTTK "Kochanówka" znajduje się tuż przy wodospadzie Szklarki na wysokosci ok. 510 m n.p.m. Zostało zbudowane w 1868 roku na miejscu niewielkiej budki z napojami, która stała w tym miejscu już od 1824 roku.
Wspaniała okolica, w której znajduje się schronisko, stwarza doskonałe warunki do uprawiania górskiej turystyki pieszej, rowerowej i narciarskiej. Schronisko oferuje całodzienne wyżywienie oraz noclegi w pokojach 2, 3 i 5 osobowych w standardzie turystycznym.
W schronisku kupujemy kolejne magnesy do kolekcji, przybijamy pieczątkę i idziemy dalej...
Chybotek to granitowa grupa skalna złożona z kilku bloków.
W pobliżu punkt widokowy Złoty Widok
Z "Chybotka" idziemy na punkt widokowy "Złoty widok"...
Wracamy na parking i jedziemy do Parku miniatur w Kowarach...
W parku miniatur zbudowane zostały modele głównie w skali 1:25 i kilka w skali 1:50. Prezentowane obiekty to m.in. kościoły, zamki, pałace, starówki miast, ratusze, schroniska górskie itp. Miniatury są wierną kopią prawdziwych obiektów ze wszystkimi szczegółami i detalami. W Parku można zobaczyć także obiekty w całej okazałości z lat swej świetności, które obecnie popadły w ruinę, bądź są niedostępne do zwiedzania. Modele zbudowane są z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne. Wkomponowane są w zielone otoczenie wzbogacone kolorowymi kompozycjami kwiatowymi. Część ekspozycji jest umieszczona pod dachem.
W parku miniatur znajduje się również część gastronomiczna oraz toalety.
Po odwiedzeniu Parku Miniatur, ruszamy w drogę powrotną do domu. Planując kolejne wypady w góry :) Jak to mówią: "Apetyt rośnie w miarę chodzenia i zwiedzania" :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz